
Çîroka Barçêmkê û Silêman pêxember
Rojekî ji rojan Silêman pêxember nexwaş dikeve û nexweşîya Silêman pêxember, li nav çin, perî û teyîr-tûyan belav dibe. Hemû çin, perî û teyîr-tûyan xwe bi lez amade dikin û serîyo bi qurbana lingan bî, bi lez berê xwe didin dîwana Silêman pêxember…
Hemû dicedînin ka kê berê xwe digîhîne Silêman pêxember. Lê çûcikek bi lez-bez berîya çin, perî û teyîr-tûyan, pir dide piştî demek dirêj perîya hemûyan xwe digînê dîwan Silêman pêxember. Ev çûçika di derî ra xwe davêje hindirê dîwana Silêman pêxember û temaşe dike Silêman pêxember nexweş û helake û rewşa wî gelek xirabe. Silêman pêxember di nav nivînan da xwe pêçaye û dicirife, qîrçîna diranên Silêman pêxember li hev dikevin. Gava çûcik Silêman pêxember di wê rewşê da, ku dibîne û kelo girî dibe, bo Silêman pêxember hêsiran dibarîne û kela wê dananîne û dest pê dike bi nikulê xwe ve pûrta xwe dirûçikîne davêje ser Silêman pêxember. Dixweze bi pûrta xwe va Silêman pêxember germ bike lê dawîyê da bi xwe rût û tazî li holê dimîne…
Demek şûnda, qêrçîn û şingîn dikeve derî, çin-perî û teyîr-dûyan bi hevdu ra dikevin hindurê dîwana Silêman pêxember. Yeko yek xwe bi Silêman pêxember didin nas kirin, yê dibêje ez zoro me, yê din dibêje ez zîvo me, herwiha hemûyan yek bi yek xwe bi Silêman pêxember didin naskirin. Li dor Silêman pexember tov dibin, demek şûnda Silêman pêxember ji hilman û germê û xûdan dide hike pê pak dibê û radibe di nav nîvînên xwe rûdinê.
Lê ew çûcika ku pûrta xwe ji bo Silêman pêxember rûcikandibû, tazî û rût mabû û ti kesekî li rûyê wê nehêrî, çûcikê teyax neda ji şermkirinê, pir da ji dîwana Silêman pêxember derket.
—————–
Ji wê rojê heta ev roj, ew çûcika nav di nav rojê da dernayê derva û tenê bi şev dertê û digere. Kurda navê wê çûcikê danî Barçêmk. Li ser rûtbûna Barçêmkê, Kurdan gelek çîrok gotin, lê mixabin hêjî hinek Kurd wek wê parçêmkê xwe ji bona dagirkeran dirûçikînin…!!!
Xwendevanek
Nivîs
- Li Parîsê Cilên Kurdî Pêşkeş Bûn
- Ximximê Torîvanê
- Lavaya Zerdûşt Ji Ahura Mazda Re
- Nehênîya 12yan: Tesadûf Yan Lihevanîn?
- Jîna Emînî Tê Ser Perdeya Spî
- Fenomenê Govenda Sofî Omer
- Hirî Ji Me Diçe
- Barkêşîya Zemanê Berê
- Sê Stran Du Ziman
- Ferhanga Bijîşkî ya Kurdî Derket
- Pêşeng Elî Xelata Zêrîn Hilda
- Li Benda Hovan
- Dev Ji Kurdî Berdide
- Bênav, Bênîşan: Navnîşan
- Ji Melayê Batê Çi Ma
- Sed Pîrtûkên Sedsalê
- Sebra Derdê Bindestan: Feqîyê Teyran
- Xaltî – Ûrartû: “Efendiyên Welatê Jor”
- Keledoşa Herî Xweş
- Mîr, Wezîr û Cotkar
- Sone Ji Matilde re
- Klama Dilê Zara
- Xezeba Qertewînê
- Du Qaqilbazan per weşandin
- Di Çanda Kurdî de Rûpelek Nû: Operaya Mem û Zîn
- Festîvala Fîlman a Stenbolê Qedîya
- Xwekuştineke Qedîfeyî: Îran Xanim
- Pînokyo
- Şeklemên Eydê
- Ji Sopranoya Kurd “Hoy Nergiz”
- Çarşema Sor: Rêzgirtina Hêza Xweda
- Yezdanên Mezopotamyayê
- Pirtûkxaneya Sêwî
- Bihar Mêvan e
- Govend
- Yılmaz Güney li Stenbolê Hat Bîranîn
- KEÇA KUMSOR
- Bajar
- Xelatên Oscara 95. Gihîştin Xwedîyê Xwe
- Bi Kurdî Pirtûkên Dijîtal Amade Dibin
- 41 Destanên Kurdî
- Şîroveyek Li Ser Felsefeya Friedrich W. Nietzsche
- Kurd û Dengbêjî
- Çîroka Derew û Rastîyê
- BA
- Deq: Vegotin û Berxwedana Jinan
- Seyadê Şamê: Alîyek Rihê Zulfînazê
- 100 Fîlmên Herî Serketî
- Kilamên Ser Kulava: Rastî û Şaşîyên Dengbêja
- Serxwebûna Mirîşkan