Qaçax Navê gundê me Suphan e. Gundek ji gundên li ser  Bazîdê ye. Li gundê me jîyan,  piştî ku ro diçû ava destpêdikir. Ez heyşt salî bûm û tim di heyşt salîya xwe de dimam. Min nedixwest ew zara li ser sînoran mezin bibe… Keķê min qaçaxçî bû, qaçaxçîyek li ser sînoran, nenasê xetê welatan […]

Hêvî û Heval: Yilmaz Guney Di salên 80 yan de li Dutaxê salonek sînemayê hebû. Xwedîyê wê Îsmet bû. Sînema di orta zikê sûka navçê, li hember postexanê bû. Salonek zirav û dirêj bû. Bi zêdeyî havîna vedibû. Di demsalên sar yên zivistanê de hundurê salonê germ nedibû. Sê çar sobê komirê tê de bişxulîyana

Rastîya Evdalê Zeynikê, Şaşîya Mehmed Uzun Xwendevanê hêja, heye ku sernavê nivîsê bala te kişandi be. Tu neheq jî nînî. Sernav, du kesên navdar ku di edebîyata me de cîh girtine nîşan dide. Yek ji wan hostayê qedîm û qedir bilind Evdal e, yek ji wan jî niviskarêk me yên naskirî Mehmed Uzun e. Evdal

Nivîs Mîna Vejînê: Mehmet Uzun Nîetzsche dibê “jîyan, jan kêşanî ye, lê di jîyanê de mayîn, di vê janê de ditînayîya wateyan e.” Jixwe jîyan, diyarîyek bilindtir ya zindîya ne. Bêguman di nav zindîyên ku heta niha hatine zanîn de yên herî biaqil, yên xwedî bîr û bawerî, yên xweyî hêvî û rêwîyên pêşerojê, hosteyên

Mîrê Kurmancîyê: Celadet Elî Bedirxan Ziman, gazîya ewil ya jîyanê ye. Peyva yekemîn ya hezîyê, tema şîrê dayîkê ye. Celadet Elî Bedirxan di hejmera yekem ya Hawarê de gotîye, “ziman, şertê heyînîyê ya pêşîn e.” Kovara Hawar, 88 sal berê, di sala 1932an de, di 15ê Gulanê de yekemcar bi Kurdîya bi tîpên Latînî dest

Ferzende Begê Hesenî Yên ku dengbêj Şakiro guhdar kiribin miheqeq rastê kilama “Ferzende Beg” hatine. Di destpêkê de Şakiro bi dilek şewat bi dengek têr: “Axaooo hey li miiiiiiiin li min li min …Besrayê bi sê denga ban dikir:Ka te digo ez Ferzende me Ferzende meSiwarê Eznawir im bavê Elfesiya me” dibêje. Ev kilama ku bi

Dengbêja Gelêrî Fatima Îsa1 Navê Fatima Îsa ne tenê li her kurdekî Sovîyêta berê ra nase, lê usa jî li seranser welat belî û hizkirî ye. Eva nava îdî bêtirî 60 salane, ku bi herfên zêrîn di dîroka stranbêjîya kurdî ya gelêrî da hatîye nivîsarê. Tiştekî gelekî balkêş û ecêbe, wekî Fatima Îsa bi saya

Fîlozofa Bêmiraz: Hypatia Gelekên me Hypatia bi fîlima Agora ve nas dike. Ew, matematîknas û filozofa Yûnanî ye. Tê texmîn kirin ku di sala 370an de li Îskenderîyeyê hatîye dinyayê. Bavê wê Theon, rêvebir û mamostayê matematîkê ya Zanîngeha Îskenderîyê ye. Hypatia, ku ji lêpirsîn û lêkolînan hez kirîye, di nav afmosferek wiha ya zanîstîyê

Mixtarek Kal, Bédengîyek Piçûk Derî vedibin carna, ji alî çepê yên mîrov de. Heval û hogir, dost û yar dikevin hundurê dilê we. Yan jî sîhek, carna tenê sîhek. Lê kifş nake nepena xwe. Derî vedibin carna, roj diborên ji jîyana we, zeman dikişên diçin ji we… Bêdengî qederek e belkî di derîyê hineka de.

Hikmeta Jîyané, Agir û Evîna Heyînî yé “Me nehêle neçe, heye dinya xweş bibe …” Çûyîn çî ye? Barkirin e gelo, ji derek? Xatir xwestin, xemgînî, bêrî ye gelo? Çûyîn ne derkatina rêyên dûr û drêj e. Ne hîştine bajarek, gundek, yan jî malbatek û dilek e. Heye ku çûyîn, ji bo vegerek nû û