Şivan û Rûvî […] Piştî ku şivan pez dide guhurê, hebana xwe davê milê xwe û berê xwe dide gund, bo ku ji xwe ra xwerin û vexwerinê bîne. Demekî ji çîyê berjêr dibe, li ser zinarekî disekine û li gund mêzedike. Bi dilekî şad difikire: „Çiqas cîhekî xweşî, gul û kwilîlkên renga reng deyşta […]

Evîna Te Ez Bernedam Evîna te ez bernedam Tî mam, birçî mam Şev xayîn, şev tarî bû Can xerîb, can kerr Can parçe parçe… Û destên min kelepçê de Bêtitûn, bêxew mam Evîna te ez bernedam Ahmed Arîf

Zivistan e Kulî-kulî berf dibare Sivik, nazik, delal û xweș,    Xiyalȇ min bûne keser Nav kulya da bedew qerqaș.   Firȋn pey hev bihar – havîn Hatin û çûn bi rewṣ û reng, Hezar hisret, hezar evîn, Hezar kilam û hezar deng.   Çiqas kulîlk min necinîn? Çiqas merem man nîvê rê? Bo evînê

Tava rojê rûyê minda Tava rojê rûyê mindaEz tu car nemam binda Morîya piştê wekû şiveBla kes nebe zike pife Tava rojê rûyê mindaYek qat serim çil qat binda Didan mircan sîs û berfinLê dinêrim taf terefim Tava rojê rûye mindaEm rêketin hemî gûnda Va eşqe ber mesekeneTu jî palde bla gel bikene Tavê rojê

Xeyal Bê Sînor in Xeyal bê sînor in Hûn ew qas destan bi destbendan girê bidin Hûnê nikaribin sînorên xeyalan bibînin Hûn nizanin ku sînorên xeyalan tune ne? Û ew ên xwedîxeyal Baskên xwe vedikin Ji dîwarên ramanên qedexe derdikevin Ji we Ji xwe dûrdikevin Û diçin ber bi çemên zelal yên welatê qedexekirî ve

Siwar Hatin Ji Zozanan Nav çiya û zinaranPey dilê kovî mameBûm bi bask firiyam tevlî xeyalanDeşta dûr pir dûr eLi rojava destaraDerdan e hêviya min dîtinek bû Ji vê refê neqetiyam tevlî wê firiyamWek koçeran geriyam bin baranê deHenasê min bi vedeng eGava min bê deng eMêwa giyanê min lal e Siwar hatin ji zozananGirtin

KÊ ZANE Dibêjin evîn, jan û êşe, Him şîrîne,him kula reşe, Gelo kê zane? Dibêjin evîn derde û dermane, Melhema birînên dilane, Evîn şabûn û kenê dev,lêvane, Lê mixabin her kes wêya nizane. Dibêjin evîn bela serê mirovane, Her kes fem nake ruhê evîndara, Evîn,hezkirin mînanî guleke geşe, Bê evîna dila,jîyan qet baş nameşe. Dibêjin

Gozel Sîng û berê kew-gozelê Elegez e,Vê biharê wê xemilye rez bi rez e: Memikê yarê ser bedenê cot kanîne,Xalêd sûret mîna konê Kurmancîne. Guliyê yarê mîna cewê der biharêHev girtine, fitil-fitil têne xarê. Ezê li ser kaw-kubarê bengiyê xefur,Min da desta û lîlandin sîmê tembûr, Min go:-Yarê, tembûr destê min de helîya,Were lawikê xwe

Ey Dîlberê Ey Dîlbera gerden zerî,Way nazika dêm qemerî,Qamet ji mûma fenerî,Wêran ezim, malim xirab. Ey Dîlbera gerden letîf,Way nazika qamet elîf,Qamet ji reyhana xefîf,Wêran ezim, malim xirab. Ey Dîlbera gerden zuzac,Way nazika mislî zuzac,Qamet ji reyhana qirac,Wêran ezim, malim xirab. Ey Dîlbera qamet misal,Way nazika dilî hejar,Te ji xandinê kirim betal,Wêran ezim, malim xirab.

Ez Şa Me Min go: „Ez kal bûm“-Û dem li min keniya,Weke heyştê sal bûmBext min hate meniya.Min ar-arvan hêraÛ rêç kir berf bêra,Zivistana seqemNeda mecal û çemRo li bin ewrê reş,Qulibiye emrê geş…Tune talaş û minet,Min dinya kir cinet,Lê kir xemla tezeEz şa me, şa ese… Şikoyê Hesen / Yêrêvan, 1965